Κάθε άθλημα έχει τον δικό του αγωνιστικό προγραμματισμό και ως εκ τούτου ο Περιοδισμός της προπόνησης είναι διαφορετικός. Επιπλέον, η επιτυχία στα διάφορα αθλήματα εξαρτάται από διαφορετικούς παράγοντες (πχ πρόγραμμα αγώνων, τεχνική, ανάπτυξη φυσικών αξιών κλπ), το οποίο και αυτό βέβαια θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Για τον προπονητή η ιδανική εκπόνηση ενός ετήσιου προπονητικού προγράμματος δεν είναι απλή υπόθεση.
Η εφαρμογή της γνώσης, ιδιαίτερα στον προγραμματισμό των κύκλων προετοιμασίας (μακρόκυκλοι, μεσόκυκλοι και μικρόκυκλοι), Περιοδισμός, αποτελεί ουσιαστικά το θεμέλιο για μια πετυχημένη πορεία του αθλητή ή της ομάδας. Για αποφυγή κάθε σύγχυσης να πούμε εδώ ότι πολλοί αναφέρονται στους κύκλους της προετοιμασίας με τον όρο «block» και εισάγουν εδώ τον όρο «block training», οποίος ουσιαστικά αναφέρεται σε μια μορφή προπονητικού περιοδισμού όπου οι διαφορετικές αξίες γυμνάζονται ξεχωριστά με σκοπό τη μεγιστοποίησή τους στο κάθε block.
Η μέθοδος αυτή ΔΕΝ ενδείκνυται για όλα τα αθλήματα, παρά μόνο σε εκείνα που η χρονική περίοδος προετοιμασίας είναι σχετικά μικρή (πχ ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ) και η ανάπτυξη, αλλά κυρίως η διατήρηση μιας αξίας, δεν αποτελεί αναγκαιότητα στην επόμενη φάση της προπόνησης και στη τελική εξέλιξη – μεγιστοποίηση της απόδοσης. Σε αυτόν τον τύπο Περιοδισμού, παρατηρείται η αναγκαιότητα «υπενθυμιστικής» προετοιμασίας και εφαρμογής των αρχικών προπονητικών blocks.
Σε αντίθεση με τη παραπάνω ιδιαιτερότητα του «block training» ως σύστημα, τα χαρακτηριστικά του «Συνεχόμενου Περιοδισμού», όπως αποκαλείται από αρκετούς, είναι ότι ακολουθεί μια προοδευτικότητα στην ποσότητα και ποιότητα της επιβάρυνσης του προπονητικού προγράμματος και με βασικότερο στοιχείο ότι τα διαφορετικά προπονητικά ερεθίσματα είναι παρόν σε διαφορετική ποσόστωση σε ΚΑΘΕ κύκλο.
Και οι δύο απόψεις λαμβάνουν βέβαια υπόψη τις αρχές της Φυσιολογίας της Άσκησης και της προσαρμογής στα ερεθίσματα, όμως στην «block training» ο αθλητής δέχεται ένα shock όταν ξαφνικά στο επόμενο «training block» καλείται να αποδώσει σε μια εντελώς διαφορετική προπονητική αξία – ερέθισμα.
Παράδειγμα «Συνεχόμενου Περιοδισμού» έχουμε στον στίβο, όπου μια χειμερινή περίοδος προετοιμασίας (μακρόκυκλος) χωρίζεται σε διαφορετικούς μεσόκυκλους. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίοδο των αγώνων. Τα προπονητικά ερεθίσματα διαφέρουν από κύκλο σε κύκλο ως προς τη ποσοστιαία συμμετοχή τους (πχ η ανάπτυξη των πηγών ενέργειας, η ταχύτητα, η δύναμη, οι μορφές αντοχής, τεχνική κλπ.) και ο προπονητής εξυπακούεται ότι γνωρίζει το πότε χρονικά θα τα εφαρμόσει, σε τι ποσοστό και για πόση διάρκεια.
Στον κάθε δε μεσόκυκλο, αποσκοπούμε στη βελτίωση των αξιών αυτών, ως σύνολο και προετοιμάζουμε τον αθλητή για το επόμενο κύκλο προετοιμασίας, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο πιο κοντά στον τελικό στόχο.
Στον υψηλό αθλητισμό στον στίβο, αποδεδειγμένα, η ιδανική επιλογή συνιστά τον διαχωρισμό του προπονητικού προγράμματος σε 4 – 6 μεσόκυκλους προετοιμασίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα έχουν ειπωθεί, η επιλογή για το ποιος είναι ο ιδανικός τύπος Περιοδισμού που πρέπει να ακολουθήσει ο προπονητής, αυτό εξαρτάται από τον τύπο του αθλήματος (ομαδικό / ατομικό), τον διαθέσιμο χρόνο της προετοιμασίας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αγωνιστικής περιόδου (διάρκεια, αριθμός αγώνων).